σε καιρούς κρίσης… πανικού

“σε καιρούς κρίσης πανικού”

 

έντυπο που τυπώθηκε το φθινόπωρο του 2013 σε 1500 αντίτυπα

Διαπιστώνοντας μια έλλειψη (δια)λόγου πάνω στα ψυχολογικά ζητήματα και, ταυτόχρονα, το μονόδρομο του κυρίαρχου επιστημονικού μονολόγου, αποφασίσαμε να ανοίξουμε, όπως και άλλα συντροφικά εγχειρήματα, το θέμα αυτό μέσα από έντυπα, παρεμβάσεις, εκδηλώσεις και μέσα από τη μαγευτική διαδικασία της συλλογικής αυτομόρφωσης.

se-kairous-krisis-panikou

Οι διαθέσεις μας, τα συναισθήματά μας παραμένουν θέματα ταμπού ή θέματα που θεωρούμε ότι δεν είναι ανάγκη να μοιράζονται με τους γύρω μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βρίσκεται και το έντυπο που κρατάτε στα χέρια σας, χωρίς αυτό να θέλει να αποτελέσει κανενός είδους εγχειρίδιο ή οδηγό, αλλά αντίθετα, να δημιουργήσει τις ερωτήσεις αυτές που μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα που «πάσχουν» ή που βρίσκονται δίπλα ή κοντά σε αυτά. Με λίγα λόγια, το έντυπο αυτό απευθύνεται στους συντρόφους-ισσες μας, σε κάθε άνθρωπο που βρίσκει τον εαυτό του μέσα στις ιστορίες που ακολουθούν, σε κάθε άνθρωπο που έχει γνωρίσει ο ίδιος, η ίδια ή οι γύρω του αυτές τις καταστάσεις, σε κάθε άνθρωπο που θεωρεί ότι δεν υπάρχουν φυσιολογικοί και μη άνθρωποι γύρω του.
Παράλληλα, ζώντας μια καθημερινότητα που η ψυχική μας διάθεση ορίζει και ορίζεται συνεχώς από αυτή και μετά από μια σειρά εκδόσεων στην κατεύθυνση της αυτομόρφωσης/ αντιπληροφόρησης τα τελευταία χρόνια, αποφασίσαμε να κοιτάξουμε και να ασχοληθούμε περισσότερο με το πώς επηρεάζουν πρακτικά πτυχές της συνολικής μας δραστηριότητας.
Επιλέξαμε να καταπιαστούμε με τις κρίσεις πανικού, μιας και θεωρούμε ότι αποτελούν ένα από τα πιο συνηθισμένα ζητήματα που εμφανίζονται σε όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Επιλέξαμε να ασχοληθούμε με τις κρίσεις πανικού, τόσο λόγω και «προσωπικού ιστορικού», αλλά και επειδή τις εντοπίζουμε καθημερινά πλέον γύρω μας.

ο ετεροκαθορισμός του υποκειμένου από τις επιστήμες της ψυχικής υγείας

“ο ετεροκαθορισμός του υποκειμένου από τις επιστήμες της ψυχικής υγείας”

 

έντυπο που τυπώθηκε την άνοιξη του 2012 σε χίλια αντίτυπα στην τυπογραφική κολλεκτίβα Rotta

Ο  βασικός  κορμός  αυτού  του  κειμένου αποτέλεσε την εισήγηση στην εκδήλωση με θέμα «ο ετεροκαθορισμός του υποκειμένου μέσα από τις επιστήμες της ψυχικής υγείας: η διαλεκτική σχέση της μετατόπισης του «κανονικού» ανά περιόδους  και  της  (ανα)κατασκευής  του  διπόλου  υγείας  – ασθένειας από τις επιστήμες της ψυχικής υγείας».

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του πολιτικού καφενείου της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, στις 31 Μάρτη του 2012 και η διοργάνωσή της έγινε από κοινού με συντρόφισσες και συντρόφους από την κατάληψη.

 



Επιχειρώντας  να  ανιχνεύσουμε  από  τη  μια πώς και γιατί οι επιστήμες της ψυχικής υγείας θέτουν τα  όρια  μεταξύ  κανονικού  και  παθολογικού,  μεταξύ υγιούς  και  ασθενούς,  αναπαράγοντας  –ή  όχι-  την κοινωνική αντίληψη  περί κανονικού, και από την άλλη πώς προσλαμβάνεται αυτό από τα ίδια τα υποκείμενα αλλά και  πώς συμβάλλει στον καθορισμό των όρων διαχείρισής  τους,  θεωρούμε  χρήσιμο  να  κάνουμε κάποιες  παρατηρήσεις,  αρχικά,  για  την  κανονικότητα ως συνθήκη διαχρονικά, για τον τρόπο με τον οποίο το περιεχόμενο της μεταβάλλεται, σε μια διαδικασία όπου αλληλοδιαπλέκονται  η κυρίαρχη κοινωνικά αντίληψη περί  κανονικού  με  το  θεσμικό  και  πολιτικό  πλαίσιο στο  οποίο  αυτή  αναπτύσσεται,  καθώς  και  με  τον κυρίαρχο λόγο για το κανονικό (όπως διατυπώνεται ανά περιόδους από τη φιλοσοφία, την ηθική, τη θρησκεία, την επιστήμη).

Μιλώντας  για  το  σήμερα  και  σχετικά  με την  υγεία  και  την  ασθένεια  και,  θεωρώντας  πως  ο κυρίαρχος λόγος περί κανονικού ή παθολογικού είναι ο  επιστημονικός,  θα  επιχειρήσουμε  να  δούμε  πώς λειτουργεί η επιστήμη και ειδικότερα η ψυχιατρική.

Για να γίνουν πιο κατανοητά όλα τα παραπάνω θα  αναφέρουμε,  επίσης,  κάποια  παραδείγματα όπου  κοινωνικές  συμπεριφορές  και  ταυτότητες παθολογικοποιήθηκαν  μέσα  από  τις  επιστήμες  της ψυχικής  υγείας  (συμπεριφορές  και  ταυτότητες  που είτε εισήχθησαν για πρώτη φορά στη σφαίρα του μη κανονικού είτε ανήκαν ήδη σε αυτή).

Διαβάστε την μπροσούρα σε pdf

ψυχική υγεία, ευγονική και σωματικές θεραπείες

ψυχική υγεία, ευγονική και σωματικές θεραπείες”

 

έντυπο που τυπώθηκε το Μάη του 2012 σε χίλια αντίτυπα στην τυπογραφική κολλεκτίβα Rotta

 

Το  παρακάτω  κείμενο  προοριζόταν  να αποτελέσει  παράρτημα της μπροσούρας Η  Αλίκη  στη  χώρα  των φαρμάκων που τυπώθηκε το φθινόπωρο του 2011.

Παρ’ όλα αυτά επιλέξαμε την ανεξάρτητη έκδοσή του. 

 

     

 

 

 

 

Ως εκ τούτου, δεν γίνεται κάποια ιδιαίτερη αναφορά  στη  θεραπεία  των  φαρμάκων  ή στις θεραπευτικές μορφές με χρήση ουσιών που  προηγήθηκαν  αυτών,  αλλά  επιχειρείται μια  επικέντρωση  στις  σωματικές  θεραπείες που εφαρμόζονταν μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα,  σημείο  από  το  οποίο  κι  έπειτα  τα φάρμακα  απέκτησαν  την  πρωτοκαθεδρία στην  αντιμετώπιση  της  ψυχικής  ασθένειας.

   

Διαβάστε την μπροσούρα σε pdf

η αλίκη στη χώρα των φαρμάκων

“η  αλίκη στη χώρα των φαρμάκων”

 

έντυπο που τυπώθηκε το φθινόπωρο του 2011 σε 1000 αντίτυπα στην τυπογραφική κολλεκτίβα Rotta

Η ενασχόληση με το θέμα των ψυχοφαρμάκων δεν έχει να κάνει με ένα «θεωρητικό ενδιαφέρον» αλλά με την αναγνώριση ότι η ψυχική υγεία και οι πρακτικές κανονικοποίησης των κοινωνικών συμπεριφορών είναι ζητήματα που αφορούν εμάς τους ίδιους ως άτομα και τις ζωές μας. 

 

 


 

 

Παράλληλα, παρατηρούμε μια έλλειψη παραγωγής κριτικής προς αυτήν την κατεύθυνση από κινηματική σκοπιά,  σε τέτοιο βαθμό που πέρα από την ευκαιριακή έκφραση ενός σχετικού λόγου, το ζήτημα αυτό παραμένει ένα θέμα ταμπού.

 

Για αυτούς τους λόγους επιλέξαμε στην παρούσα φάση να ασχοληθούμε με το ζήτημα των ψυχοφαρμάκων. Αφενός είναι ένα ζήτημα που αφορά εμάς και τον περίγυρό μας, κι αφετέρου η χρήση ψυχοφαρμάκων (παντός τύπου και για κάθε σκοπό) αποτελεί μια καλά εδραιωμένη κοινωνική πραγματικότητα, που ξεπερνάει κατά πολύ το αποκλεισμένο περιβάλλον του ασύλου και μέσα στην οποία το φάρμακο παρουσιάζεται ως μια ατομική λύση σε ατομικά προβλήματα .

 

Γι αυτό, σ’ αυτό το κείμενο μας ενδιαφέρει η κατανόηση του ζητήματος των ψυχοφαρμάκων, η ιστορική του διάσταση, πάνω σε ποια θέσφατα περί υγείας και ασθένειας πατάει το όλο ζήτημα καθώς και ποια λειτουργία επιτελεί μέσα στις τωρινές κοινωνικές σχέσεις. Κι αυτό, όχι για να κάνουμε αφορισμούς ή να προτείνουμε άλλες μαγικές και μοναδικές λύσεις. Αλλά ως ένα βήμα συνειδητοποίησης μιας κατάστασης στην πορεία για το συλλογικό ξεπέρασμά της

 

Διαβάστε την μπροσούρα σε pdf

Ο νους μας οι ζωές μας

 “Ο νους μας οι ζωές μας”

  λέξεις, σκέψεις και ουρλιαχτά ενάντια στην ΑΘΑ σχετικά με τις προσπάθειες επιβολής ακούσιας θεραπευτικής αγωγής για τους ψυχικά ασθενείς στην ισπανία

 

τυπώθηκε σε 500 αντίτυπα και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2010 στην  πόλη της Αθήνας.

Η μετάφραση από το ισπανικό πρωτότυπο “nuestras mentes, nuestras vidas: palabras, reflexiones y alaridos contra el TAI (Tratamiento Ambulatorio Involuntario)” έγινε από το σύντροφο R.

 


 

Η αξία του περιεχομένου μιας κριτικής στην ψυχιατρική καθορίζεται αποφασιστικά από το υποκείμενο της κριτικής αυτής. Αυτή η αντίληψη είναι ο βασικός λόγος της παρούσας έκδοσης. Δηλαδή, το γεγονός ότι τα ίδια τα υποκείμενα που υφίστανται την καταπίεση από την ψυχιατρική εξουσία, συναρθρωμένη με άλλες εξουσιαστικές δομές, εκφράζουν έναν ανταγωνιστικό λόγο στην κατεστημένη ψυχιατρική, αναπτύσσοντας προτάγματα αντίστασης.

Το «Ο νους μας, οι ζωές μας» είναι ένα κείμενο γραμμένο από «ασθενείς» για «ασθενείς» και εναντιώνεται στην απόπειρα να ψηφιστεί ο νόμος για την Ακούσια Θεραπευτική Αγωγή στην ισπανία, δηλαδή την υποχρεωτική χορήγηση ψυχοφαρμάκων σε ψυχικά ασθενείς που δεν επιθυμούν τη λήψη τους, με την παρουσία μπάτσων και δικαστικών. Πρόκειται για ένα νομοθετικό μέτρο βασισμένο στο δόγμα της ασφάλειας που εγκληματοποιεί τη φιγούρα του ψυχικά ασθενή και του αφαιρεί στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Μέσα από το κείμενο μαθαίνουμε για την ψυχιατρική πραγματικότητα στην ισπανία και την -εκεί- ψυχιατρική μεταρρύθμιση, ενώ μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα και να διακρίνουμε αντιστοιχίες με την εγχώρια μεταρρύθμιση και την γενικότερη κατάσταση της ψυχικής υγείας στην ελλάδα. Ανοίγεται μια πληθώρα ζητημάτων, όπως η χρήση ψυχοφαρμάκων ως το μοναδικό θεραπευτικό μέσο, η φύση της ψυχιατρικής ως επιστήμης αλλά και η φύση της ίδιας της επιστήμης, η μανιχαϊστική αντίληψη της υγείας και της ασθένειας. Παρόλο που δεν είμαστε απόλυτα σύμφωνοι με τις θέσεις των συγγραφέων στο σύνολο των ζητημάτων που τίθενται στο κείμενο αυτό, θεωρούμε αφενός ότι η κριτική που παρουσιάζεται εδώ δεν περιορίζεται στο συγκεκριμένο τόπο, χρόνο και κοινωνικό πλαίσιο, αλλά πραγματεύεται θέματα που εντάσσονται σε μια γενικότερη συζήτηση για την ψυχιατρική και τα ψυχοφάρμακα και αφετέρου ότι αν κάτι έχει μεγαλύτερη αξία να ειπωθεί (και να διαβαστεί), είναι εκείνο που οι ίδιοι οι ψυχικά ασθενείς και οι χρήστες υπηρεσιών ψυχικής υγείας έχουν να πουν.

 

Διαβάστε την μπροσούρα σε pdf