Αφίσα που κολλήθηκε στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και
γύρω από δομές ψυχικής υγείας & σχολές
το Φθινόπωρο του 2009
το κείμενο της αφίσας:
σε ένα «φυσιολογικό» κόσμο,
σε μια «κανονική» κοινωνία,
σε ένα «υγιές» σύνολο ανθρώπων,
δεν υπάρχει τόπος για τους «μη φυσιολογικούς»
δεν υπάρχουν θέσεις για τους «μη κανονικούς»
η μόνη προοπτική για τους “αρρώστους”
είναι η δημιουργία αποστειρωμένων και
απομονωμένων χώρων για τους “άλλους”
και η παραγωγή άμεσα αποτελεσματικών φαρμάκων
για τη διαιώνιση του κύκλου της κανονικότητας
όταν η ψυχική υγεία θεωρείται «προσόν» και «δικαίωμα»,
τότε οι «ασθενείς» πρέπει να επιλέξουν:
την επιστροφή στην ασφάλεια του δρόμου της υγείας
ή την τιμωρία της περιθωριοποίησης.
εκεί ακριβώς εντοπίζεται ο φόβος της τρέλας:
στα διαχωριστικά όρια του ατόμου και της κοινωνίας
μεταξύ της ατομικής αναπαραγωγής
της ανισότητας του διαφορετικού
και των κοινωνικών προκαταλήψεων,
μεταξύ της εκούσιας ή και ακούσιας απομόνωσης
και του στιγματισμού της
Απέναντι σε όλα αυτά δεν έχουμε παρά…
να αμφισβητήσουμε το δίπολο υγείας – ασθένειας
να παλέψουμε συλλογικά απέναντι στο φόβο
της ασθένειας και τις προκαταλήψεις της τρέλας
να θέσουμε τις λύσεις πέρα από «θεραπευτικά»
μοντέλα καταστολής και τιμωρίας που προτάσσουν
βιολογικές παραδοχές και την ατομική αντιμετώπιση
γιατί δε θέλουμε να μας εγκλωβίζουν ούτε να εγκλωβιζόμαστε σε όρους όπως υγιείς/ασθενείς, τρελοί/λογικοί, κανονικοί/περίεργοι, σε ετεροπροσδιορισμούς που ομογενοποιούν και στιγματίζουν αλλά να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε, να εκδηλώσουμε, να υποστηρίξουμε την διαφορετικότητά μας….
τελικά
δεν έχουμε παρά να διαρρήξουμε το πλέγμα αυτό
που θέτει τις βάσεις της κανονικότητας
delirium
απόπειρες παρέκκλισης